Å vere Norsk er ein del av min identitet. Eg er født i dette landet, oppføstra i dette landet og er typisk norsk.
Men kva tyder dette eigentleg?
I Noreg har vi fjell og fjordar, er glad i natur osv., men i denne teksten tenkte eg å gå inn på det innan språk. Vi snakkar språket norsk, men heile landet er inndelt i ulike dialekter der vi har store forskjeller på korleis vi sei enkelt ord, tonefall og liknande.
Og vi har to ulike skriftspråk: nynorsk og bokmål.
Dei aller fleste skriv bokmål i lande vårt. Sjølv meinar eg at nynorsk representerar best det gamle og gode av Noreg sitt skriftspråk, og skriver derfor nynorsk. Dette for å fremheve min identitet som ekte norsk, fra bygda og ikkje ein storby.
Skriftspråket vårt stammar frå dei ulike historiene vi har om landet vårt, som feks. Danmark-Noreg. Og eg synest det at vi har to skriftspråk viser at vi har alltid hatt uenigheter i korleis språket vårt skal vere, og om vi skal vere sjølvstendig eller ta del i Danmark eller Sverige.
Språket representerar veien vi har gått for å bli vårt land, eit eiget land. Som vi alle norske er so stolte av.
Eg er enig i alt du synst om den norske naturen og at det er ein del av å være norsk. Og at det norske språket vårt er viktig for identiten vår.
SvarSlettEg er ikkje heilt enig med at nynorsk er meir "norsk" sidan at Islandsk er nærmast den "originale" norske skriftspråket vårt. Norsk i dag er eigentlig ein fin blanding av engelsk, dansk, svensk og norsk.
Det er egentlig ingenting som er direkte feil.
Eg er veldig einig i det du sei om at Nynorsk høyrer ''bygda'' til. Det reprensenterer det gode og gamle, og er noko ein børe være kry av.
SvarSlettKan ikkje sei at eg er ueinig eller finn noko feil i det du skriv. Bra innlegg, å bra fokus på språket vårt. :)